ಅಯ್ಯಯ್ಯಪ್ಪ!

ಅಯ್ಯಪ್ಪ ಸ್ವಾಮಿಯ ಶಬರಿಮಲೆ ಯಾತ್ರೆ ಬದ್ಲು ಬೆಂಗಳೂರು ಗ್ರಾಮಾಂತರ ಜಿಲ್ಲೆಯ ದೇವನಳ್ಳಿ ತಾಲೂಕಿನ ಬೂದಿಗೆರೆ ಹಳ್ಳಿಗರು ಮಾದಪ್ಪನ ಯಾತ್ರೆ ನಡುಸ್ತಾ ಇರೋ ಸುದ್ದಿ ಇವತ್ತಿನ ವಿ.ಕ.ದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದೆ. ಇದು ಅಂಥಾ ದೊಡ್ಡ ಬೆಳವಣಿಗೆಯೇನಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸಬಹುದು. ಆದ್ರೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ನೋಡುದ್ರೆ ಧರ್ಮದ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡಿಗರ ಮೇಲೆ ಆಗ್ತಿರೋ ಭಾಷಾ/ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ದಾಳಿಗಳ ಈ ಯುಗದಲ್ಲಿ ಈ ಘಟನೆ ಸಕ್ಕತ್ ಸಂತೋಷ ನೀಡೋಂಥದ್ದು ಗುರು. ಈ ಹಲ್ಲೆಗಳು ಎಂಥವು, ಇದರ ಹೊರಮುಖ ಎಂಥದ್ದು, ಒಳಮುಖ ಎಂಥದ್ದು ಅನ್ನೋದರ ಬಗ್ಗೆ ಒಸಿ ನೋಡ್ಮ.

ಮುಂದೆ ದೇವ್ರು, ಹಿಂದೆ ಮಲಯಾಳಿಗಳ ವಲಸೆ

ಸುಮಾರು ಎಂಬತ್ತರ ದಶಕದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಪರಿಚಿತವಾದ ಶಬರಿಮಲೆ ಯಾತ್ರೆ ಮೈಸೂರು, ಬೆಂಗಳೂರುಗಳ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಶುರು ಆಗಿದ್ದು ಸಾಮೂಹಿಕವಾದ ಭಜನೆ, ವಿಭಿನ್ನ ಉಡುಪು, ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಿನ ಆಚರಣೆಗಳು, ಎಲ್ಲರಿಂದ ಸ್ವಾಮಿ ಅಂತ ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳೋ ಗೌರವ, ಹರಿ ಮತ್ತು ಹರ ಸೇರಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ಅಯ್ಯಪ್ಪ ಅನ್ನೋ ಹೊಸ ಥರದ ಪುರಾಣ ಕಥೆಗಳಿಂದ ಜನರ ಗಮನ ಸೆಳೆಯಿತು. ಅದೇ ವೇಳೆಗೆ ಕನ್ನಡ ಕಣ್ಮಣಿ ಡಾ.ರಾಜ್ ಕುಮಾರ್ ಅವರು ಶಬರಿ ಮಲೈ ಯಾತ್ರೆಗೆ ಹೋಗುವ ಪರಿಪಾಠ ಆರಂಭಿಸಿದ್ದು, ಜೊತೆಗೊಂದೆರಡು ಅಯ್ಯಪ್ಪ ಭಜನೆಯ ಧ್ವನಿಸುರುಳಿ ಹೊರತಂದಿದ್ದು ಈ ಸಬರಿಮಲೈ ಯಾತ್ರೆ ಕನ್ನಡನಾಡಲ್ಲಿ ಬೇರೂರಲು ಕಾರಣವಾಯಿತು. ಇದೀಗ ಇದರ ವ್ಯಾಪ್ತಿ ಚಾಮರಾಜ ನಗರದಿಂದ ಬೀದರ ತನಕದ ಪ್ರತಿ ಊರಿಗೂ ಹರಡಿದೆ. ಎಲ್ಲ ಕಡೆಯಲ್ಲೂ ಡಿಸೆಂಬರ್-ಜನವರಿ ಬಂತೆಂದರೆ "ಸಾಮಿಯೇ ಸರಣಂ ಅಯ್ಯಪ್ಪ" ಎನ್ನುವ ಉದ್ಘೋಷ ಮೊಳಗುತ್ತದೆ.

ಆದ್ರೆ ಈ ಅಯ್ಯಪ್ಪ ಯಾತ್ರೆಯ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಮಲಯಾಳಿ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಹೇಗೆ ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ನುಗ್ತಿದೆ ಅಂತ ನೋಡೋಣ. ಇವತ್ತಿನ ದಿನ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ವಸಂತನಗರದ ಅಯ್ಯಪ್ಪ ದೇಗುಲ, ಪೀಣ್ಯ ದಾಸರಹಳ್ಳಿಯ ಅಯ್ಯಪ್ಪ ದೇಗುಲಗಳು ಬರಿಯ ಭಕ್ತಿ ಕೇಂದ್ರಗಳಾಗದೆ ವಲಸೆ ಬರುವ ಮಲಯಾಳಿಗಳಿಗೆ ಮಹಾಮನೆಯಾಗಿವೆ. ಒಂದು ಅಯ್ಯಪ್ಪ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಸುತ್ತ ನೂರಾರು ಮಲಯಾಳಿ ಕುಟುಂಬಗಳು ನೆಲೆಸಲು ಕಾರಣವಾಗಿವೆ.

ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮತ್ತು ಭಾಷಾ ದಾಳಿಗಳು ನಿಲ್ಲಬೇಕು

ಶಿರಡಿ ಬಾಬಾ ಆಗಲಿ, ಕರುಮಾರಿಯಮ್ಮನೇ ಆಗ್ಲಿ, ಸಬರಿಮಲೈ ಸಾಮಿ ಅಯ್ಯಪ್ಪನೇ ಆಗ್ಲಿ ಬರೀ ದೇವರಾಗಿ ಬಂದ್ರೆ ಅಡ್ಡಿಯಿಲ್ಲ. ಅವರನ್ನು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಪೂಜಿಸೋಣ, ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಭಜಿಸೋಣ, ನಮ್ಮ ಥರಾ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸೋಣ. ಆದರೆ ಆಯಾ ಭಗವಂತರುಗಳ ಜೊತೆ ಆಯಾ ಭಾಷೆಗಳು, ಆಯಾ ಆಚರಣೆಗಳು, ಆಯಾ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳು ನುಗ್ಗೋದು ಮಾತ್ರ ಸರಿಯಲ್ಲ ಗುರು. ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಮಲ್ಲೇಶ್ವರ, ನರಸಿಂಹರಾಜ ಕಾಲೋನಿ ಸಾಯಿಬಾಬಾ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೀಲಿ ಭಜನೆ ನಡ್ಯುತ್ತೆ, ಒಂದು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಅಂತ ನಡುದ್ರೆ ಹಿಂದೀ ಬ್ಯಾನರ್ ಹಾಕ್ತಾರೆ, ಮಲ್ಲೇಶ್ವರದಲ್ಲಿ ಕರುಮಾರಿಯಮ್ಮನ ಉತ್ಸವಾ ಅಂತ ತಮಿಳು ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಹಾಕ್ಕೋಂಡು, ಸಂಪೂರ್ಣ ತಮಿಳು ವಾತಾವರಣ ಹುಟ್ ಹಾಕಿ ವಾರಗಟ್ಲೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಮಾಡ್ತಾರೆ.

ಅಯ್ಯಪ್ಪನ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ತಿಂಗಳುಗಟ್ಲೆ ಕನ್ನಡಿಗರ ನಾಲಗೆಯಲ್ಲಿ "ಜಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟು ಸಬರಿಮಲಕ್ಕು, ಕಲ್ಲುಂ ಮುಳ್ಳುಂ ಕಾಲಿಗೆ ಮೆಟ್ಟು" ಅಂತ ಪದ ಹಾಡುಸ್ತಾರೆ. ಬಡಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಆಯಾ ದೇವರ ದೇವಸ್ಥಾನ ಎಬ್ಬುಸ್ತಾರೆ, ಆಯಾ ಬಡಾವಣೆಗೆ ವಲಸೆ ಬಂದು ಮಿನಿ ಕೇರಳ, ಮಿನಿ ತಮಿಳುನಾಡು ಕಟ್ಕೋತಾರೆ. ಭಾಷಾ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರು ಅಂತ ಸರ್ಕಾರಿ ಸವಲತ್ತು ಪಡೆದು ಛತ್ರ, ವಿದ್ಯಾಸಂಸ್ಥೆ ಅದೂ ಇದೂ ತೆಗೆದು ಅಲ್ಲೂ ತಮ್ಮೂರಿನ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಕನ್ನಡದ ಮಕ್ಕಳ ತಲೆಗೆ ತುಂಬ್ತಾರೆ.

ಕನ್ನಡದ ಜನಕ್ಕೆ ಧರ್ಮಸ್ಥಳ ಮಂಜುನಾಥ, ಉಡುಪಿ ಕೃಷ್ಣ, ಎಡ್ಯೂರು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗಪ್ಪ. ಉಳವಿ ಬಸಪ್ಪ, ಸವದತ್ತಿ ಎಲ್ಲಮ್ಮ, ಬಿಳಿಗಿರಿ ರಂಗಪ್ಪ, ಮಲೆ ಮಾದಪ್ಪಾ, ನಂಜನಗೂಡಿನ ನಂಜಪ್ಪಾ, ಮಂಚಾಲೆ ರಾಗಪ್ಪಾ... ಸಾಲ್ದಾ ಉಘೇ ಅನ್ನಕ್ಕೆ? ನಮ್ಮ ಊರು ಕಾಪಾಡಕ್ಕೆ ಅಂತಲೇ ಅಣ್ಣಮ್ಮ, ಜಲಗೇರಮ್ಮನಿಂದ ಹಿಡ್ದು ಪ್ಲೇಗಮ್ಮನ ತಂಕಾ ನೂರಾರು ಅಮ್ಮಂದಿರು ಇರೋವಾಗ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಕರುಮಾರಿಯಮ್ಮ ಬೇಕಾ? ಏನ್ ಗುರು?