ಅನಿಯಂತ್ರಿತ ವಲಸೆ ಒಕ್ಕೂಟಕ್ಕೇ ಮಾರಕ

ಭಾರತೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ಸಿನ ಸೋನಿಯಾ ಮ್ಯಾಡಮ್ಮೋರು ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ’ಪ್ರಾದೇಶಿಕವಾದ ಚಿಂತನೆ ಸಂಕುಚಿತ ಮನೋಭಾವವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅದು ದೇಶದ ಒಗ್ಗಟ್ಟಿಗೆ ಮಾರಕ. ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಯಾರು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಬೇಕಾದರೂ ಹೋಗಿ ಬದುಕಬಹುದು. ವಲಸೆಯಿಂದ ಭಾರತದ ಒಗ್ಗಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ’ ಎಂದಿದ್ದಾರೆ. ನಿಜವಾಗ್ಲೂ ಅನಿಯಂತ್ರಿತ ವಲಸೆಯಿಂದ ಭಾರತದ ಒಗ್ಗಟ್ಟು ಉಳ್ಯುತಾ ಅಥ್ವಾ ಮುರಿಯುತ್ತಾ ಅಂತ ಮೇಡಮ್ನೋರಿಗೆ ನಮ್ಮೂರ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ನೋರು ತಿಳಿಹೇಳ್ಬೇಕಾಗಿದೆ.

ಭಾಷಾವಾರು ಪ್ರಾಂತ್ಯ ರಚನೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಾದೇಶಿಕತೆ

1929ರಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಲಾಹೋರಿನ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅಧಿವೇಶನದಲ್ಲೇ ಭಾರತವನ್ನು ಒಂದು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ಒಕ್ಕೂಟವನ್ನಾಗಿಸಬೇಕಾದರೆ ಎಲ್ಲ ಭಾಷೆ, ಭಾಷಿಕ ಜನಾಂಗ ಮತ್ತು ಭಾಷಾ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ಸಮಾನವಾದ ಸ್ಥಾನಮಾನ ನೀಡುವ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಲಾಯಿತು. ಹಾಗಾಗೇ ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಸಮಾನ ಸ್ಥಾನ ನೀಡುವ ಭರವಸೆ ನೀಡಿಯೇ ಭಾರತ ಒಕ್ಕೂಟವನ್ನು ರಚಿಸಲಾಯಿತು. ಅಂದರೆ ಒಂದು ಪ್ರದೇಶದ ಆಡಳಿತ, ವ್ಯವಹಾರ, ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳೆಲ್ಲಾ ಅಲ್ಲಿನ ಜನರ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿಯೇ ನಡೆಯುವುದು ಸರಿಯಾದದ್ದು ಎನ್ನುವ ನಿಲುವು ತಳೆಯಲಾಯಿತು. ಆ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಸ್ವತಂತ್ರ ಬಂದು ಭಾರತವು ಒಕ್ಕೂಟ ರಾಷ್ಟ್ರವಾದ ನಂತರ ಭಾಷಾವಾರು ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ರಚಿಸಲಾಯಿತು. ಪ್ರತಿ ಪ್ರದೇಶದ ಅನನ್ಯತೆಯನ್ನು ಉಳಿಸಿ ಬೆಳೆಸಿ ವೈವಿಧ್ಯತೆಯಲ್ಲಿ ಏಕತೆ ಎಂದೂ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲಾಯಿತು.

ವಲಸೆ ಮತ್ತು ಅನನ್ಯತೆ

ಒಂದು ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ವಲಸೆ ಬರುವ ಪರಭಾಷಿಕ ತನ್ನ ಜೊತೆ ತನ್ನ ಭಾಷೆ, ಸಂಸ್ಕೃತಿ, ಆಚರಣೆಗಳೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೊತ್ತು ತರುತ್ತಾನೆ. ಅವುಗಳನ್ನು ತನ್ನ ಮನೆಯ ಒಳಗೆ ಮಾತ್ರಾ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳದೆ ತನ್ನ ಸುತ್ತಲಿನ, ತಾನು ವಲಸೆ ಬಂದ ನಾಡಿನ ಸಮಾಜಕ್ಕೂ ಅಂಟಿಸಲು ಹೋದರೆ ಮಾತ್ರಾ ಸಮಸ್ಯೆ ಉಂಟಾದೀತು. ಮುಂಬೈ ಮಹಾನಗರ ಪಾಲಿಕೆ ಆಳ್ವಿಕೆಯ ಆಡಳಿತ ಅಲ್ಲಿಗೆ ವಲಸೆ ಬಂದವರ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಇರಬೇಕು ಎಂದು ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡುವ ಸ್ಥಿತಿ ಆಗ ಬರೋದು. ವಲಸಿಗ ಯಾವ ಊರನ್ನೂ ಉದ್ಧಾರ ಮಾಡಲು ವಲಸೆ ಬರೋದಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಬೆಳೀತಿರೋ ಊರಲ್ಲಿ ತಾನು ಉದ್ಧಾರ ಆಗೋಕ್ಕಿರೋ ಅವಕಾಶ ಹುಡ್ಕೊಂಡು ತನ್ನ ಬೇಳೆ ಬೇಯುಸ್ಕೊಳಕ್ಕೆ ಬರ್ತಾನೆ. ಹಾಗೆ ಬಂದೋನು ಆ ಪ್ರದೇಶ ಹೊಂದಿರುವ ಭಾಷೆ, ಸಂಸ್ಕೃತಿ, ಆಚರಣೆಗಳ ಅನನ್ಯತೆಗಳಿಗೆ ಮಾರಕವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ತಪ್ಪಲ್ವೇನು?

ವಲಸೆ ಮತ್ತು ಉದ್ಯೋಗ

ಈಗಾಗಲೇ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಪರಿಣಿತಿ ಇರೋನು ಇದ್ದಾಗ ಅದೇ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಒಬ್ಬ ವಲಸೆ ಬರುವುದು ಎಂದರೆ ಆ ಮಣ್ಣಿನ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನ ಉದ್ಯೋಗ ಅವಕಾಶಕ್ಕೆ ಕಲ್ಲು ಬಿದ್ದಹಾಗಾಗುತ್ತದೆ. ವಲಸೆ ಬಂದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಒಂದು ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಉನ್ನತ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆದರೆ ತಮ್ಮ ನಾಡಿನಿಂದ ಮತ್ತಷ್ಟು ಜನರು ವಲಸೆ ಬರಲು ಪ್ರೇರಣೆ ನೀಡುವ ಮೂಲಕ ಸ್ಥಳೀಯರ ಮತ್ತಷ್ಟು ಉದ್ಯೋಗಾವಕಾಶಗಳನ್ನು ಮಣ್ಣುಪಾಲು ಮಾಡಲು ಕಾರಣರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಇಂಥಾ ಸಂಸ್ಥೆ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ, ಇದಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟು ಜಮೀನು ವಶ ಮಾಡ್ಕೋತೀವಿ ಅಂತನ್ನೋರು ಆ ಉದ್ಯೋಗಗಳು ಯಾರಿಗೆ ಸಿಗ್ತಿವೆ ಅನ್ನೋದನ್ನು ಕೂಡಾ ಹೇಳ್ಬೇಕಾಗುತ್ತೆ. ನಮ್ಮ ಮನೆ ಮಕ್ಕಳ ಬದುಕನ್ನು ಬೀದಿಪಾಲು ಮಾಡಿ ಯಾರೋ ಕಂಡು ಕೇಳರಿಯದವನಿಗೆ ಕೆಲಸದ ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಡೋದು ಸರೀನಾ? ನಿಜಕ್ಕೂ ಅನಿಯಂತ್ರಿತ ವಲಸೆಗೆ ಕಡಿವಾಣ ಬೇಕು.

ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಚಿಂತನೆ ಮತ್ತು ಒಗ್ಗಟ್ಟು

ನಾನಾ ಭಾಷಾ ಸಮುದಾಯಗಳು ಒಂದು ಒಕ್ಕೂಟದಲ್ಲಿ ಇರುವಾಗ ಆ ಒಕ್ಕೂಟ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಹೇಗಿರಬೇಕು ಅನ್ನೋದ್ನ ಅರ್ಥ ಮಾಡ್ಕೋಬೇಕಿದೆ. ಒಕ್ಕೂಟದ ಅಂಗವಾದ ಎಲ್ಲ ಪ್ರದೇಶಗಳೂ ಭಾರತದ ಜೊತೆ ಕೊಟ್ಟು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳೋ ಪರಸ್ಪರ ಲಾಭದ ಸಿದ್ಧಾಂತವೇ ಒಕ್ಕೂಟದ ತಳಹದಿ ಆಗಬೇಕಿದೆ. ಪ್ರತಿ ಪ್ರದೇಶದ ಜನಸಮುದಾಯದ ಏಳಿಗೆಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ ಆ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ಇರಬೇಕಾಗಿದೆ. ಆಯಾ ಪ್ರದೇಶಗಳ ಜನತೆಯ ಏಳಿಗೆಯ ಜೊತೆಗೆ ತಮ್ಮ ಭಾಷೆ, ಸಂಸ್ಕೃತಿ, ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ಉನ್ನತಿಗೇರಿಸುವ ಹಕ್ಕು ನೀಡಬೇಕಾಗಿದೆ. ಕನ್ನಡಿಗರು ಕರ್ನಾಟಕವನ್ನು, ತಮಿಳರು ತಮಿಳುನಾಡನ್ನೂ, ಪಂಜಾಬಿಗಳು ಪಂಜಾಬನ್ನೂ ಉದ್ಧಾರ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿದೆ. ಆ ಮೂಲಕವೇ ಭಾರತ ಬಲಿಷ್ಠವಾಗಬೇಕಾಗಿದೆ.

ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಚಿಂತನೆಯೆಂದರೇ ಪರಭಾಷೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅಸಹನೆ, ದ್ವೇಷ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಮತ್ತು ಆ ಕಾರಣದಿಂದ ಒಕ್ಕೂಟ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಕುಸಿಯುವುದು ಎನ್ನುವುದು ತಪ್ಪು ಕಲ್ಪನೆಯಾಗಿದೆ. ನಿಜವಾದ ಒಗ್ಗಟ್ಟಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗುವುದು ಪ್ರತಿ ಪ್ರದೇಶದ ಅನನ್ಯತೆಯನ್ನು ಕಾಯ್ದುಕೊಳ್ಳುವ ಭರವಸೆ, ಪ್ರತಿ ಪ್ರದೇಶದ ಜನರಿಗೂ ಉದ್ಯೋಗ ಅವಕಾಶದ, ಏಳಿಗೆಯ ಅವಕಾಶ ಒದಗಿಸಿಕೊಡುವುದರಲ್ಲಿದೆಯೇ ಹೊರತು ಒಂದು ಸಮೃದ್ಧ ಪ್ರದೇಶದ ಸ್ವತ್ತನ್ನು ಏಳಿಗೆ ಹೊಂದಿರದ ಪ್ರದೇಶದ ಜನರಿಗೆ ಹಂಚುವುದರಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲ. ಬಿಹಾರದಂತಹ ಪ್ರದೇಶಗಳ ಗುಳೆ ಹೋಗುವ ಜನರ ಏಳಿಗೆಗೆ ದಾರಿ, ಅವರನ್ನು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ವಲಸೆ ಹೋಗಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಅವರ ನೆಲದಲ್ಲೇ ಉದ್ದಿಮೆಗಳ ಉದ್ಯೋಗಗಳ ಅವಕಾಶ ಒದಗಿಸಿಕೊಡುವುದರಲ್ಲಿದೆ. ಏನಂತೀ ಗುರು?