ರಿಮೋಟುಗಳು ಕುಣಿಸಿದಂತೆ ಕುಣಿಯುವ ಒಕ್ಕೂಟ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳು

ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ದಿಲ್ಲೀಲಿ ನಾಲ್ಕನೇ ಒಕ್ಕೂಟ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳ ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಮ್ಮೇಳನ (International conference on Federalism) ನಡೀತು. ಇದರ ಉದ್ಘಾಟನಾ ಭಾಷಣದಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಪ್ರಧಾನಿ ಮನಮೋಹನ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರು ಒಕ್ಕೂಟ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳು, ಅವುಗಳಿಂದ ಆಗುತ್ತಿರುವ ಒಳಿತು, ಅವುಗಳು ಎದುರಿಸ್ತಾ ಇರೋ ಸವಾಲುಗಳು - ಇವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಚಿಂತನೆಗಳ್ನ ಮುಂದಿಟ್ರು. ಇವುಗಳಿಗೆ ಸೂಕ್ತವಾಗಿ ಭಾರತದ ಉದಾಹರಣೆಗಳ್ನೂ ಕೊಟ್ಟು ಮಾತಾಡಿದ ಸಿಂಗ್ ಹೇಳಿದಂಗೆ ಒಕ್ಕೂಟ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳ ರಚನೆ, ಕೇಂದ್ರ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯಗಳ ನಡುವಣ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳ ಹಂಚಿಕೆ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಆಗಬೇಕಾಗಿರೋದೇನೋ ಸರೀನೇ; ಆದ್ರೆ ಈಗಿರೋ ಭಾರತೀಯ ಒಕ್ಕೂಟದಲ್ಲೇ ಕೇಂದ್ರ ತನ್ನ ಕೆಲಸ ಸರಿಯಾಗಿ ನಿಭಾಯಿಸ್ತಾ ಇದ್ಯಾ ಗುರು?

ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಕೇಂದ್ರದ ರಿಮೋಟು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರೋದ್ರಿಂದ ತಮಿಳ್ನಾಡು ತಮಿಳಿಗೆ ಹೇಗೆ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಭಾಷೆ ಸ್ಥಾನ ಗಿಟ್ಟಿಸಿಕೊಳ್ತು, ರಿಮೋಟಿಲ್ಲದ ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಹೇಗೆ ಗಿಟ್ಟಿಸಿಕೊಳ್ಳಕ್ಕಾಗಿಲ್ಲ ಅನ್ನೋದನ್ನೇ ತೊಗೊಳ್ಳಿ. ತಮಿಳ್ನಾಡು ತೋರಿಸುತ್ತಾ ಇರೋ "ಸಂಕುಚಿತ ರಾಜಕೀಯ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿ" ("narrow political considerations") ಗೆ ತಲೆಬಾಗಿಸಿ, ಎಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರ ಬಿದ್ದುಹೋಗತ್ತೋ ಅಂತ ಕೇಂದ್ರ ತಮಿಳ್ನಾಡಿಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಮಣೆಹಾಕಿ, ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಸೋಲಾಗೋಹಂಗೇ ಮಾಡ್ತಾ ಇರೋದು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿರೋ ಕೊರತೆಗಳ್ನ ಮಾತ್ರ ಅಲ್ಲ, ಅದನ್ನ ನಡೆಸುತ್ತಾ ಇರೋ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಮುತ್ಸದ್ದಿತನದ ಕೊರತೇನೂ ತೋರಿಸುತ್ತೆ, ನಿಜವಾದ ನ್ಯಾಯದ ಬದಲಾಗಿ ತಂತಮ್ಮ ಕುರ್ಚಿಗಳಿಗೆ ಬದ್ಧವಾಗಿರೋದನ್ನೂ ತೋರಿಸುತ್ತೆ.

ಸಿಂಗ್ ಅವರ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಒಕ್ಕೂಟ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಭವಿಷ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಕಾಳಜಿ ಇದ್ದಿದ್ದೇ ಆದರೆ ಅದು ತಮಿಳ್ನಾಡಿನ ಒತ್ತಡಕ್ಕೆ ಹೆಜ್ಜೆಹೆಜ್ಜೆಗೂ ಮಣೀತಿರ್ಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗೇ ತಮಿಳ್ನಾಡಿಗೂ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ರಿಮೋಟಿಂದ ತನ್ನ ಬೇಳೆ ಬೇಯಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಸಂದೇಶಾನೂ ಹೋಗ್ತಿತ್ತು. ಆದ್ರೆ ಸಿಂಗ್ ಅವರ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ತಾನು ಬೀಳದೆ ಮುಂದುವರಿಯೋದೇ ಆದ್ಯತೆಯಾಗಿತ್ತಲ್ಲ? ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ತಮಿಳ್ನಾಡು ಮತ್ತು ಕೇಂದ್ರ - ಇವರಿಬ್ಬರ "ಸಂಕುಚಿತ ರಾಜಕೀಯ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿ" ("narrow political considerations") ಗಳಿಂದ ಕರ್ನಾಟಕ ಬಡವಾಯ್ತು, ಅಷ್ಟೆ! ಏನ್ ಗುರು?